Ρητίνη ιονικής ανταλλαγής αναλωσίμων κατεργασίας ύδατος για τη μηχανή Ro

Ρητίνη ιονικής ανταλλαγής αναλωσίμων κατεργασίας ύδατος για το σύστημα κατεργασίας ύδατος RO

Η ιονική ανταλλαγή είναι μια διαδικασία κατεργασίας ύδατος που χρησιμοποιείται συνήθως για τη χαλάρωση νερού ή την απομεταλλοποίηση, αλλά επίσης χρησιμοποιείται για να αφαιρέσει άλλες ουσίες από το νερό στις διαδικασίες όπως το dealkalization, deionization, και η απολύμανση.

Αλλά τι είναι ακριβώς αυτό;

Η ιονική ανταλλαγή περιγράφει μια συγκεκριμένη χημική διαδικασία στην οποία τα ανεπιθύμητα διαλυμένα ιόντα ανταλλάσσονται για άλλα ιόντα με μια παρόμοια δαπάνη.

Τα ιόντα είναι άτομα ή μόρια που περιέχουν έναν συνολικό αριθμό των ηλεκτρονίων που δεν είναι ίσα με το συνολικό αριθμό των πρωτονίων.

Υπάρχουν δύο διαφορετικές ομάδες ιόντων, κατιόντα, τα οποία θετικά - χρεωμένος, και ανιόντα, τα οποία είναι αρνητικά - χρεώνονται. Έχουμε το Michael

Faraday που ευχαριστεί για αυτά τα ονόματα, τα οποία επινόησε βασισμένος στην έλξη του κατιόντος στην κάθοδο και την έλξη του ανιόντος στην άνοδο στο α

γαλβανική συσκευή.

Καθαρισμός νερού ιονικής ανταλλαγής. Μια χαρακτηριστική διαμόρφωση ιονικής ανταλλαγής.

Αφαίρεση των ιοντικών μολυσματικών παραγόντων

Αυτή η έλξη χρησιμοποιείται για να αφαιρέσει τους διαλυμένους ιοντικούς μολυσματικούς παράγοντες από το νερό. Η διαδικασία ανταλλαγής εμφανίζεται μεταξύ ενός στερεού (ρητίνη ή zeolite)

και ένα υγρό (νερό). Στη διαδικασία, οι λιγότερο επιθυμητές ενώσεις ανταλλάσσονται για εκείνους που θεωρούνται πιό επιθυμητός. Αυτοί επιθυμητοί

τα ιόντα φορτώνονται επάνω στο υλικό ρητίνης.

Στην ανταλλαγή των κατιόντων κατά τη διάρκεια της κατεργασίας ύδατος, θετικά - τα χρεωμένα ιόντα που μπαίνουν σε την επαφή με τη ρητίνη ιονικής ανταλλαγής ανταλλάσσονται με θετικά - χρέωσε τα ιόντα διαθέσιμα στην επιφάνεια ρητίνης, συνήθως νάτριο.

Στη διαδικασία ανταλλαγής ανιόντων, αρνητικά - τα χρεωμένα ιόντα ανταλλάσσονται με αρνητικά - χρέωσε τα ιόντα στην επιφάνεια ρητίνης, συνήθως χλωρίδιο.

Οι διάφοροι μολυσματικοί παράγοντες — συμπεριλαμβανομένου του νιτρικού άλατος, του φθοριδίου, του θειικού άλατος, και του αρσενικού — μπορούν όλοι να αφαιρεθούν από την ανταλλαγή ανιόντων.

Αυτές οι ρητίνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ή στη συναυλία για να αφαιρέσουν τους ιοντικούς μολυσματικούς παράγοντες από το νερό. Εάν μια ουσία δεν είναι ιοντική, όπως το βενζόλιο, δεν μπορεί να αφαιρεθεί μέσω της ιονικής ανταλλαγής.

Ιονική ανταλλαγή στην επεξεργασία πόσιμου νερού

Πρόσφατα οι ρητίνες ιονικής ανταλλαγής έχουν χρησιμοποιηθεί όλο και περισσότερο για να δημιουργήσουν το πόσιμο νερό. Οι εξειδικευμένες ρητίνες έχουν σχεδιαστεί για να μεταχειριστούν διάφορο

μολυσματικοί παράγοντες της ανησυχίας, συμπεριλαμβανομένου perchlorate και του ουράνιου.

Υπάρχουν πολλές ρητίνες που σχεδιάζονται για αυτούς τους λόγους, όπως η ισχυρή βάση/η ισχυρή ρητίνη ανιόντων, η οποία χρησιμοποιείται για να αφαιρέσει τα νιτρικά άλατα και perchlorate.

Υπάρχουν επίσης χάντρες ρητίνης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χαλάρωση νερού.

Επαναφόρτιση των ρητινών

Τα υλικά ρητίνης έχουν μια πεπερασμένη ικανότητα ανταλλαγής. Κάθε μια από τις μεμονωμένες περιοχές ανταλλαγής θα γίνει πλήρης με την παρατεταμένη χρήση. Όταν ανίκανος

τα ιόντα ανταλλαγής άλλο, η ρητίνη πρέπει να επαναφορτιστούν ή να αναπαραχθούν για να το αποκαταστήσουν στον αρχικό όρο του. Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για αυτό μπορούν

περιλάβετε το χλωριούχο νάτριο, καθώς επίσης και το υδροχλωρικό οξύ, το θειικό οξύ, ή το υδροξείδιο νατρίου.

Ξοδευμένος ο regenerant είναι η αρχική ουσία που παραμένει από τη διαδικασία. Περιέχει όχι μόνο όλα τα ιόντα αφαιρούμενα, αλλά και καθόλου επιπλέον

τα regenerant ιόντα και θα έχουν επίσης ένα υψηλό επίπεδο των συνολικών διαλυμένων στερεών. Μπορεί να αντιμετωπιστεί σε μια δημοτική δυνατότητα απόβλητου ύδατος, αλλά οι απαλλαγές μπορούν

απαιτήστε.

Η αποτελεσματικότητα της ιονικής ανταλλαγής για την κατεργασία ύδατος μπορεί να περιοριστεί από το ορυκτό ξελέπιασμα, την επιφάνεια που φράζουν, και άλλα ζητήματα που συμβάλλουν στη ρητίνη

λέρωμα. Οι διαδικασίες προεπεξεργασίας όπως η διήθηση ή η προσθήκη των χημικών ουσιών μπορούν να βοηθήσουν να μειώσουν ή να αποτρέψουν αυτά τα ζητήματα.